اثر سیاستهای زیستمحیطی بر توسعهی مالی (مطالعه ی موردی: کشورهای منتخب اتحادیه ی اروپا و حوزه ی منا)

بخش مالی یک بخش بزرگ و در حال رشد در تمام اقتصادهای جهان است و امروزه توسعه ی انواع مختلف فعالیت های اقتصادی به دسترسی آنها به خدمات مالی بستگی دارد. از جمله مهم ترین عوامل موثر بر توسعه ی مالی می توان به باز بودن تجاری، باز بودن مالی و سیاست های زیست محیطی اشاره کرد. هدف این پژوهش اثر سیاست های زیست محیطی، اثر پورتر و پناهندگی آلودگی بر توسعه ی مالی است. بدین منظور در این پژوهش از داده های سالانه ی کشورهای منتخب حوزه ی منا و کشورهای منتخب اتحادیه ی اروپا طی دوره ی زمانی 2010-1994 استفاده می شود. مدل مورد استفاده مدل آسنگو(2010) است و جهت برآورد از روش پانل ساده مدل و نرم افزار stata11 استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که کشورهای در حال توسعه بهدلیل داشتن سیاست های زیستمحیطی ضعیف قادر به تولید با هزینه های پایین و جذب سرمایه در بخش هایی با آلودگی بالا هستند. بنابراین صادرات و جذب سرمایه های خارجی در کشورهای در حال توسعه باعث افزایش توسعه ی مالی می شود. اما در کشورهای توسعه یافته به دلیل داشتن سیاست های زیست محیطی سخت و افزایش هزینه های تولید، مجبور به خروج سرمایه های خود و سرمایه گذاری خارجی در کشورهای در حال توسعه با سیاست های زیست محیطی ضعیف می شوند. بنابراین توسعه ی مالی در این منطقه کاهش می یابد. طبق فرضیه ی پورتر، به دلیل تکنولوژی بالا و تولید کالاهای تمیز (به دلیل سخت بودن سیاست های زیست محیطی) در کشورهای توسعه یافته، تجارت این کالاها بالا رفته و در نتیجه توسعه ی مالی ومنطقه افزایش می یابد. طبق فرضیه ی پناهندگی آلودگی، کشورهای توسعه یافته با سیاست های زیست محیطی سخت، صنایع آلوده کننده ی خود را به کشورهای در حال توسعه با سیاست های زیست محیطی ضعیف انتقال می دهند که سبب افزایش fdi در کشورهای حوزه ی منتخب منا می شود. بنابراین اثر پورتر و پناهندگی آلودگی بر توسعه ی مالی مثبت است.